شما به احتمال زیاد اصطلاحات "ضد آب" و "ضد آب" را که در رابطه با ساعت های مچی در گردش است ، شنیده اید ، اما آیا تا به حال فکر نکرده اید که این اصطلاحات دقیقاً به چه معنا هستند؟ این اصطلاحات اغلب به جای هم استفاده می شوند اگرچه اصلاً معنی یکسانی ندارند. به بیان ساده ، یک ساعت ضد آب لوکس می تواند تماس با آن را برای مدت زمان معینی یا تحت شرایط خاص تحمل کند ، در حالی که یک ساعت "ضد آب" از نظر تئوری باید توسط آب نفوذ ناپذیر باشد.

 

اما حقیقت این است که هیچ ساعتی نمی تواند مقاومت پایدار در برابر آب را تضمین کند. حتی بهترین ساعت های غواصی روی کره زمین مانند رولکس دری ساکن نیز در معرض پیری و شرایط سخت قرار دارند. غیر منطقی است اگر تصور کنیم محصولی که از مواد فیزیکی ساخته شده باشد ، نمی تواند به نوعی تحت تأثیر محیط فیزیکی آن قرار گیرد.

 

مقاوم در برابر آب در مقابل "مقاوم در برابر آب"

 

یکی از دلایل اصلی خراب شدن ساعت های "ضد آب" سایش مهر و موم هایی است که برای اطمینان از ساختاری بدون شکاف طراحی شده اند. این مهر و موم ها که معمولاً از نوعی لاستیک یا پلاستیک ساخته می شوند ، در دماهای شدید یا سرما می توانند ضعیف یا خورده شوند. یک دلیل منطقی این است که ساعت خود را هر چند سال یکبار سرویس دهی کنید تا مطمئن شوید که مهر و موم ها آنطور که باید کار می کنند. تمام ساعت سازان محترم قبل از بازگرداندن ساعت به شما آزمایش فشار خشک می دهند و حداقل برای چند سال دیگر آرامش خاطر شما را تضمین می کنند.

 

اما این بخشی از مسئله پیرامون درک عموم مردم از مقاومت در برابر آب و مقاومت در برابر آب است. بسیاری از تست های انجام شده در کارگاه ساعت سازی خشک و استاتیک هستند (به این معنی که ساعت ها هرگز به آب برخورد نمی کنند). آنچه در عوض اتفاق می افتد این است که مقدار زیادی فشار هوای خارج بر ساعت اعمال می شود و برای نشت یا اعوجاج اندازه گیری می شود. اگر ساعت از این نوع تست عبور کند ، می توان گفت ضد آب است. اما در عمل ممکن است معنی چندانی نداشته باشد.

 

"غوطه وری فعال" - همانطور که در مورد غوطه وری مکرر ساعت و ظهور آن به سطح زمین (مانند شنا در خزیدن جلو) به دلیل تغییر ناگهانی فشار خارجی روی ساعت ، می تواند برای ساعت خطرناک باشد ، البته لازم به ذکر نیست تغییرات دما

 

نوسانات دما می تواند باعث ایجاد مقاومت واقعی در برابر آب ساعت شود. در هوای گرم ، اجزای سازنده گسترش می یابند (و در نتیجه شکاف های بین آنها). این همراه با غوطه وری فعال یا انتقال آب (همانطور که انتظار دارید در دوش یا وان آب گرم پیدا کنید) همان ترکیب بدی است که ساعت انتظار دیدار با او را دارد.

 

بنابراین تعداد بسیار کمی از مارک های تماشای محصولات خود را به عنوان "ضد آب" نقاشی می کنند - با این حال ، یک استثنا not قابل توجه رولکس است. به لطف منشأ و عملکرد مورد Rolex Oyster ، مقاومت واقعی در برابر آب در 100 متر و عمیق تر از سال 1926 تضمین شده است. به عنوان شاهدی بر تسلط برند در این زمینه ، دو ساعت در تاریخ نام تجاری به عمیق ترین قیمت رسیده اند. نقطه در تاریخ اقیانوس ، حدود 10908 متر (35،787 فوت) زیر سطح. اولین ساعت مچی رولکس Deep Sea Special بود که کاپیتان های دون والش و ژاک پیکارد را در مأموریت 1960 خود به کف اقیانوس همراهی می کردند. به جای اتمام سفر با مچ دست انسان ، امضای Deep Sea Special (با یک کریستال یاقوت کبود گنبدی ناپذیر) به نمای خارجی وسیله نقلیه آنها ، Bathyscaphe Trieste متصل شد.

 

جیمز کامرون ، کاوشگر و پیشکسوت فیلم باسابقه ، این چالش را در سال 2012 تکرار کرد. رولکس برای تلاش خود نسخه خاصی از معروف Sea-Dweller را ساخت که بازوی زیردریایی رباتیک آن را در همان عمق می پوشید. هر دو مدل خیره کننده زنده مانده اند ، اما یک قاعده ابری استثنای بزرگی هستند. به زبان ساده ، شرایط دنیای واقعی بسیار متفاوت از شرایط کارگاه است و شما نباید برای ضد آب بودن به ساعت ما اعتماد کنید فقط به این دلیل که می گوید در برابر 30 متر یا بیشتر در برابر آب مقاوم است.